Bartolome Esteban Murillo (1617 – 1682)

İspanyol Barok Ressam Bartolome Esteban Murillo 1617’de Seville’de doğdu. Juan del Castillo’nun öğrencisiydi. Seville’de çalıştı. Ancak bir defa Madrid’e gitti. Francisco de Zurbaran ile birlikte İspanya Barok Çağının en büyük dini ressamı kabul edilir.

İncelik ve güzelliğin anlatımına diğer İspanyol ressamlarından daha çok önem verdi. Seville Kiliselerinin, Manastırlarının ve özellikle Fransisken Rahiplerinin 1645’ten ölümüne kadar çok başvurdukları bir ressamdı. Eserleri Fransızların akınları ve 1836’da Tarikat mal mülklerine el konulması dolayısıyla yeterince korunamamıştır.

Murillo ilk eserlerini aşağı yukarı 1640’ta yapmağa başladı. 1645’te Fransiskenlerin Casa Grande’si için yaptığı kahverengi tonlardaki resimlerinde üslubu daha bir açıklık kazandı. Eserlerinin başlıca özellikleri, dine yumuşak ve insanca bir anlam vermesi, gerçekçilik, renklerin açıklığı ve duruluğu, düzenlemedeki zerafettir.

Dini portre ressamı olarak, Murillo’nun İspanyol Barok Çağındaki yeri, Rönesansta Rafaello’nun kazandığı yer kadar önemlidir. Büyük Ustalığı Meryem’in günahsızlığını tasvir ettiği tablolarda belirir.

Murillo aynı zamanda günlük yaşayış ressamı olarak sahip olduğu ününü, meyve yiyen ve oyun oynayan Sevillalı yoksul çocukları büyük bir sevimlilikle canlandırdığı tablolarına borçludur. Aynı sevimlilik Çocuk İsa ile Çocuk Aziz Juanna’yı tasvir ettiği tablolarında da görülür. Penceredeki Kadınlar Washington’daki National Gallery’dedir. Murillo ünü ülkesinin dışında da yayılan ilk İspanyol sanatçısıdır.