Giacomo Balla (1871 – 1958)
İtalyan Fütürist Ressam Giacomo Balla 1871’de Torino’da doğdu. 1900 den itibaren Paris’te, ışık ve renk sorununu bölmeci resim tekniğinden yararlanarak ele aldı. 1909’da Filippo Tommaso Marinetti ile Fütürizm Manifestosunu hazırladı. 1910 yılında öğrencileri Umberto Boccioni, Carlo Carra, Luigi Russolo ve Gino Severini ile “Fütüristik Ressamların Teknik Manifestosu” nu hazırladı.
Yapıtlarında çağdaş dünyayı ve özellikle onun toplumsal yönlerini işledi. Kısa bir süre sonra, ışığın bileşimini çözümlemeye çalıştı. 1910’a doğru hareket ve hız incelemelerine başladı. Bu dönemden sonra birkaçı günümüzde fütürizmin temel yapıtları sayılan resimlerini yaptı.
Daha 1912’de ‘süredeşçi’ ve ‘dinamik’ bir sanatçı olarak hareket halindeki biçimleri bir arada gösteren bir tür soyutlamaya ulaştı. (Otomobil hızı+ ışıklar+ gürültü 1913).
Buna karşın 1920’lerde bir ölçüde 1930’dan başlayarak da kesinlikle figüratif sanata döndü. Heykel, dekorasyon ve mimarlık alanlarında da çalışmalar yaptı.
SANATÇININ ESERLERİNİ GÖREBİLECEĞİNİZ GALERİ SAYFASI
Sanat Anlayışı
Giacomo Balla’nın sanat anlayışı, 20. yüzyıl modernizminin en radikal akımlarından biri olan Fütürizm ile özdeşleşmiştir. Balla, sanatında hareketin, hızın, teknolojinin ve modern yaşamın görsel karşılıklarını aramış; durağan resim yüzeyinde dinamik enerjiyi betimleme yollarını araştırmıştır. Başlangıçta izlenimcilik ve divizyonizm etkisinde olan Balla, ışık parçalanması ve renklerin bilimsel kullanımıyla ilgilenmiştir. Ancak 1910’lardan itibaren figüratif anlatımı parçalayıp ritmik ve soyut formlara yönelerek fütürist estetiğe yönelmiştir.
Balla, “hızın güzelliği”ni resmetmeyi amaçlamış, bunun için nesnelerin hareket halindeki görüntülerini zaman içinde parçalara ayırarak aktarmıştır. “Bir Köpeğin Hareketi” (Dinamizm of a Dog on a Leash, 1912) ve “Işık, Hız ve Sesin Soyutlamaları“ gibi çalışmaları, bu anlayışın en açık örneklerindendir. Bu eserlerde hem hareket hem de zaman kavramı, ardışık biçimlerin üst üste bindirilmesiyle ifade edilir.
Fütürizmin sanatı toplumsal dönüşüm için bir araç olarak gören yapısı içinde Balla, yalnızca estetik değil aynı zamanda ideolojik mesajlar da taşıyan bir görsel dil oluşturmuştur. Mimari, tipografi, giyim tasarımı ve sahne sanatlarına da ilgi duymuş, sanatın gündelik yaşama sirayet etmesi gerektiğini savunmuştur. Bu yönüyle fütürist “total sanat” anlayışının öncülerinden biri sayılır.
1930’lu yıllarda hareketten uzaklaşarak daha geleneksel ve dekoratif çalışmalara yönelen Balla’nın bu dönemdeki eserlerinde ise Fütürist dinamizmden izler silikleşir. Ancak onun modern sanat tarihindeki etkisi özellikle hız, zaman ve hareketi resmetme çabalarıyla kalıcı bir yer edinmiştir.
